แม้นใจมันรัก

     "ท่านขุน"

     "เจ้ามานั่งเงียบๆ คนเดี่ยวอยู่ตรงนี้นี่เอง ตามหาอยู่ตั้งนาน ข้าแวะมาเยี่ยมเจ้านะ ซื้อขนมมาฝากเจ้าด้วยนะ"

หึ มาทำเป็นดี ด่าข้าไว้คงจำไม่ได้แล้วสินะ 

     "ท่านขุนมีเรื่องแค่นี้กับข้าใช่ไหม ข้าก็ตัวขึ้นเรือนก่อนนะ"

     "เดี่ยวก่อนสิ" 

เขาเดินมาขว้างข้า

     "เรียกข้าว่าพี่ขุนเหมือนเดิมสิ ข้ารู้สึกชอบเจ้าเรียกข้าแบบนั้นมากกว่าเจ้าเรียนข้าว่าท่านขุนนะ น้องปัท"

     "แต่ท่านขุนไม่ชอบที่ข้าเรียนแบบนั้นไม่ใช่รือเจ้าข้า ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ"

ฉันเดินหลีกหนี้ขึ้นเรือนโดนไม่ฟังเขาพูดอะไรอีก ข้าไม่อยากพูดกับเขา

ท่านขุน (คุณนพ) พี่คุณของน้องปัท

"พี่แค่อยากให้เจ้ายิ้มให้พี่บ้าง อย่างที่เจ้ายิ้มให้คุณหมอนั้น"

ปัทมา (ปัท)

"เบื่อยิ่งหนัก ตั้งแต่พี่คุณกลับมาข้าก็รู้สึกชีวิตไม่เหมือนเดิม"

ปานรวี (ปาน)

ท่านเจ้าคุณ

     

อิมเมจเป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้น  ไม่เกี่ยวข้องกับคนในรูปแต่อย่างใด

ไรท์แต่งเล่นๆ ไม่ได้แต่งจริงจัง ลองแต่งเรื่องแรก แต่งตามใจตนเอง อิๆๆ คำพูด สำนวนอาจจะแปลกๆ แค่ช่วงนี้ไรท์อินกับละครย้อนยุค555 ยังไงต้องไว้ขอโทษน้าาา

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาหลอกเลียนใครนะคะ

Cr. รูปมาจากหลายเวบขออนุญาติมาลงนะคะ